W życiu Białostockiej Wspólnoty Życia Chrześcijańskiego „Magnificat” istotne miejsce zajmują regularne dni skupienia, które odbywają się przynajmniej dwa razy w roku. Dla nas są one jak duchowe SPA – regenerują zarówno nasze duchowe siły, jak i wspólnotowe więzi.
Ostatnie dni skupienia miały miejsce w dniach 25–27 października 2024 r., w domu spotkań w Hermanówce, niedaleko Białegostoku. Wzięło w nich udział prawie 28 członków z 3 prewspólnot i 3 wspólnot („Arka & Kefas”, „Magis” i „św. Ignacy”), tworzących Białostocką Wspólnotę WŻCH. Niestety, trzy osoby nie mogły dotrzeć, lecz pojawiła się zaprzyjaźniona para sympatyków.
Temat skupienia powierzyliśmy o. Aleksandrowi Jacyniakowi SJ, wykładowcy AK w Warszawie, proboszczowi jezuickiej parafii w Wasilkowie i przełożonemu białostockiej wspólnoty jezuitów. Poprowadził on nas w rozważaniach zatytułowanych „Wspólnota chrześcijan po Zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa”, opartych na 21. rozdziale Ewangelii wg św. Jana. Każde rozważanie było jednocześnie inspiracją do osobistej modlitwy.
Zgodnie z naszymi wcześniejszymi doświadczeniami podzieliliśmy czas na chwile ciszy i rekreacji wspólnotowej. Patronką i towarzyszką tego skupienia została Matka Boża Dobrej Drogi, czczona przez św. Ignacego Loyolę i jego towarzyszy. Ikona Matki Bożej, ofiarowana przez Jolę Zero-Grochowską, zajęła honorowe miejsce w auli, a każdy uczestnik otrzymał obrazek z Jej wizerunkiem oraz specjalnie przetłumaczoną kilka lat temu modlitwę przez naszego byłego asystenta o. Henryka Droździela SJ.
Od piątkowego wieczoru do sobotniego obiadu czas poświęcony był konferencjom, indywidualnym medytacjom i Mszy Świętej. Po obiedzie nastąpił czas na rozmowy i wspólne aktywności. Niektórzy wybrali spacery, a część wyruszyła na pielgrzymkę do oddalonego o 3 km sanktuarium Królowej Rodzin w Juchnowcu Kościelnym. Tamtejszy proboszcz serdecznie przyjął pielgrzymów, przybliżył im historię sanktuarium i poprowadził modlitwę Koronki do Miłosierdzia Bożego. Wszyscy wrócili z cennymi wspomnieniami, a niektórzy także z uzbieranymi grzybami z pobliskiego lasu. Tego dnia świętowaliśmy też urodziny i imieniny Iwonki Milanowskiej, animatorki wspólnoty „Magis”.
W sobotni wieczór ponownie weszliśmy w ciszę, która trwała aż do niedzielnej Mszy Świętej kończącej skupienie. W tym czasie kontynuowaliśmy rozważania, uczestniczyliśmy w adoracji Najświętszego Sakramentu, a kto potrzebował – mógł porozmawiać w sprawach duchowych z ojcem Aleksandrem. Na zakończenie spotkaliśmy się w grupach, aby podzielić się owocami skupienia, które – wierzymy – z biegiem czasu przyniosą jeszcze głębsze efekty.
Niektóre wypowiedzi uczestników skupienia z refleksji i poruszeń:
„ bardzo dobre połączenie medytacji i integracji; była równowaga między ciszą a byciem w relacjach; poczucie jedności całej wspólnoty w modlitwie i wspaniałej opieki duchowej; cisza pomogła w spotkaniu z Jezusem; wdzięczność za prowadzenia Pana Boga; umocnienie w rozpoznanej misji w kościele i WŻCh; wspólne spotkanie ze Zmartwychwstałym Panem w codzienności; doświadczenie miłości do Jezusa pomimo przeżywanej ciemności; ważne, że było to spotkanie wyjazdowe, ponieważ można było pozostawić sprawy, które zaprzątają głowę; dużo treści z jednego rozdziału Pisma św., które można odnieść do swojego życia i bardziej zgłębić Słowo Boże; głębsze zrozumienie Ewangelii przez poznanie jej symboliki; radość z uczestnictwa pomimo różnych trudności; potrzeba wyjścia poza własne sprawy i skierowania uwagi na Boga i Jego Słowo; radość, że Bóg z nikogo nie rezygnuje: Bóg nie czeka na idealne momenty, buduje na tym, co jest; nie ma powołania bez misji, bez miłości nie ma misji, a bez misji miłości; była możliwość rozmowy z o Aleksandrem Jacyniakiem”.
Wszyscy wyjeżdżaliśmy z Hermanówki pełni wdzięczności, odnowieni, zintegrowani i pełni nadziei na przyszłość.
Serdecznie dziękujemy o. Aleksandrowi Jacyniakowi SJ za prowadzenie skupienia, jego otwartość na nasze potrzeby duchowe, za pomoc w zgłębianiu Pisma Świętego i… grzybobranie. Wyrazy wdzięczności kierujemy również do Marzenki Rogowskiej-Zubryckiej i Tereski Siwickiej – koordynatorki i animatorki Wspólnoty – za organizację i realizację tego wydarzenia, a także do wszystkich, którzy wsparli nas w kwestiach logistycznych, zapewniając transport do Hermanówki.
Największą wdzięczność kierujemy ku Jezusowi Chrystusowi w Duchu Świętym i Matce Zbawiciela, naszej patronce Dobrej Drogi.
Redakcja, WŻCh „Magnificat”, Białystok. 29.10.2025 r.
Na zdjęciach:
Hermanówka,1-6 , Sylwia Szliserman, 26.10.2024, Białystok
Juchnowiec Kościelny, 7–9, Sylwia Szliserman, 26.10.2024, Białystok
