W Poniedziałek Wielkanocny, w Rzymie, dnia 21 kwietnia 2025 roku, odszedł do Pana duchowy syn św. Ignacego Loyoli, dobry pasterz, następca św. Piotra, biskup Rzymu, papież Franciszek.
Dla nikogo, kto śledził wiadomości o Ojcu Świętym i towarzyszył mu modlitwą, nie było to zaskoczeniem. Patrząc na zmagania z chorobą, biorąc pod uwagę Jego wiek i nieustanne zaangażowanie w sprawy Kościoła, pytaliśmy się raczej: Skąd On bierze siły, aby iść na przedzie Chrystusowej owczarni i nie poddawać się?
Jako wspólnota WŻCH jesteśmy wdzięczni papieżowi Franciszkowi za umacnianie nas we wierze i uczenie miłości — do Chrystusa, do Józefa i Maryi, do Kościoła i do bliźnich. Dziękujemy za przykład miłości osobowej, czułej, pokornej i konkretnej; miłości wyrażanej w słowach i czynach, może nie przez wszystkich rozumianej, ale przez nikogo niekwestionowanej.
Zaraz po wyborze Papież prosił, aby się za niego modlić. Odpowiedzieliśmy na to zaproszenie, najlepiej jak potrafiliśmy — modląc się za Niego i z Nim, w intencjach, które regularnie przedkładał Apostolstwu Modlitwy a przez nie — całej wspólnocie wierzących.
Wierząc, że po śmierci, będąc z Jezusem Chrystusem Zmartwychwstałym w domu Ojca, papież Franciszek – z woli Bożej czyni to, co robił za życia – pomaga wszystkim miłować Pana Boga całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem.
Papieżu Franciszku, dziękujemy, pamiętamy i wołamy: Wstawiaj się za nami!
Wspólnota Życia Chrześcijańskiego Magnificat w Białymstoku
Białystok, 26.04.2025 r.
Zdjęcia: archiwum własne.
